สัปดาห์ที่แล้วได้พูดถึงความสำคัญของการเชื่อมต่อผืนป่า โดย 5 ภาคีเพื่อหยุดยั้งการทำลายความหลากลายทางชีวภาพ ซึ่งมีความหมายมากถึงขั้นอาจารย์ยักษ์คิดว่ามันคือการ “หยุดยั้งความสิ้นสุดของชาติพันธุ์มนุษย์” เลยทีเดียว เพราะหากเราหยุดยั้งการทำลายความหลากหลายของป่าไม่ได้นั่นก็หมายถึงมนุษย์กำลังเดินทางไปสู่ความสิ้นสูญทางพันธุกรรม เพราะพืช สัตว์ ที่เรากินเป็นอาหารเกิดภาวะเลือดชิดกันเพิ่มมากขึ้น

ตอนที่แล้วเล่าเรื่องการพัฒนาสังคม จาก “โอ่ง” สู่ “อ่าง” เป็นงานเขียนและเรื่องเล่าที่อาจารย์มักจะใช้สอนลูกศิษย์อยู่เสมอ ให้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยที่กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่ใน 3 ภาคส่วนของสังคม คือ ภาคการเกษตร ภาคอุตสาหกรรมและภาคบริการ อาจารย์แสวงได้ชี้ให้เห็นทางออกของปัญหาด้วยผลงานวิจัยปฏิบัติการ “โรงเรียนโรงนา” โดยตอกย้ำว่ามีวิธีการที่สามารถดึงคนกลับจากเมืองให้กลับมาอยู่ชนบทให้มามีชีวิตอยู่กับ “โอ่ง” ได้อย่างสบายๆ เป็นตัวอย่างหนึ่งที่อาจารย์แสวงพยายามจะใช้ทฤษฎีการพัฒนาทางสังคมเข้ามาช่วยดำรงวิถีชีวิตในชนบทไว้ได้ ซึ่งก็ทำสำเร็จอย่างน้อยก็มี 200 ครัวเรือนที่ทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง แ

​เมื่อเกิดเหตุการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองในประเทศไทยขึ้นทีไร อาจารย์ยักษ์อดคิดถึง “อาจารย์แสวง” ไม่ได้ ชื่อเต็มของท่านก็คือ ผศ.ดร.แสวง รัตนมงคลมาศ สอนหนังสืออยู่ที่คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์หรือนิด้า